Profesori i letërsisë në UCLA, Adam Bradley, në një intervistë për Klan Kosovën ka risjellë argumentet e tij se pse repi i mirëfilltë mund të futet në gjirin e poezisë së lartë.
Ai në këtë intervistë po ashtu ka folur edhe për një numër reperësh me ndikim përgjatë dekadave, përfshirë edhe të ndjerin Tupak Shakur i cili ishte vrarë më 1997 në moshën 25-vjeçare.
Bradley thotë që ka reperë bëjnë art publik që mban brenda përgjegjësinë publike, pork kjo nuk duhet ngatërruar me mirësjellje.
“Reperë të mrekullueshëm po krijojnë art publik që bart me vete përgjegjësinë publike. Mirëpo, ajo për të cilën nuk insiston repi është mirësjellja. Kam mësuar nga Tupak Shakuri ndoshta më shumë se sa që kam mësuar nga kushdo tjetër, dhe jo nga njëra prej këngëve të tij, por nga një intervistë në të cilën flet se pse shumica e repit të epokës së tij – po flas për mesin e të ’90-tave – tingëllonte plot zemëratë, profane, që përdorte gjuhë që nuk i shkonte për shtati shoqërisë së mirësjellshme”, thotë Bradle/.
“Ai tha, mirë, kur tenton të trokasësh me mirësjellje në derën e barazisë, dhe ajo nuk hapet, atëherë ti fillon ta godasësh atë, fillon të reposh. Ai flet se si ta thyesh derën; pra, ideja e gjuhës si mjet për shprehjen e mundësive revolucionare brenda një komuniteti pa krijuar dhunë në botë. Ta dini që hip hopi si mënyrë për t’i shprehur pakënaqësitë në format më të potershme dhe të fuqishme pa i kapur në duar armët është diçka që mendoj se është në përputhje me përgjegjësinë publike dhe detyrën civile”.
Bradley ka folur edhe për pozicionimet që i marrin këta artiste repi, duke i konsideruar madje zëdhënës komunitetesh, nga ato më të vogla e deri te ato që kapin globin.
“Këta artistë e kanë kapacitetin për t’i renditur njerëzit drejt veprimit. Gjithnjë e më shumë po shohim reperë që marrin qëndrime të forta politike, që marrin qëndrime në një botë që i jep një lloj vëmendje artit të tyre në mënyra të reja. Kjo mund të mos qëndrojë gjithmonë. Nganjëherë ka qëndrime përçarëse. Nganjëherë thuhen gjëra që shumë njerëz i refuzojnë”.
“Mendoj që ne gjithnjë e më shumë po shohim reperë dhe artistë të popit të të gjitha llojeve që e zënë atë hapësirë, si zëdhënës të komuniteteve të tyre, të kombeve të tyre, që flasin për atë që e besojnë se është e drejtë, që flasin në emër të fansave të tyre dhe që i dëgjojnë fansat e tyre për t’i formësuar gjërat që ata i thonë edhe në artin e tyre por edhe në jetët e tyre në sferën publike”
