Për nder të përvjetorit të lindjes së Nënë Terezës, Ipeshkvia Prizren-Prishtinë në bashkëpunim me Institutin e Trashëgimisë Shpirtërore, Kulturore të Shqiptarëve-Shkup (ITSHKSH), organizoi akademi solemne. Me këtë rast, u lartësua jeta dhe vepra e Gonxhe Bojaxhiut për të cilën u tha se duhet të shërbejnë si udhëzim për jetët tona.
Ipeshkvi i Kosovës, Dodë Gjergji, u shpreh se nderimi ndaj saj nuk është detyrim por privilegj, sepse sipas tij të gjithë popujt e botës do të donin ta kishin një Nënë Terezë.
“Ajo u dhuroi të varfërve gjithçka pati, diçka mori nga Zoti dhe gjithçka që u dha njerëzve. Them kështu pasi ajo ua fali këmbët e veta të varfërve, që ta dërgonin tek më të varfëritë e më të varfërve. Ju dhuroj duart që me njërën të ndienin përkëdheljen e njeriut që i do, por me tjetrën të merrnin kafshatën e gojës për të shuar urinë e tyre. Ju dhuroj sytë që të qanin, sytë që kishin nevojë të derdhin lot, por që ishin tharë nga skamja dhe mjerimi…Ne mahnitemi me veprën e saj, por ajo ishte e bindur se puna që bënte, ishte vepër e Zotit, prandaj thoshte ‘Jam vetëm një laps në dorën e Zotit’… Nuk duhet harruar që për ne nderimi ndaj saj, nuk është një detyrim, por një privilegj, pasi gjithë popujt e botës do të donin ta kishin një Nënë Terezë, por nuk e kanë”, u shpreh Gjergji.
Në një fjalë rasti, ministri i Kulturës, Hajrulla Çeku vlerësoi lart figurën e Nënë Terezës, derisa u shpreh se kujdesi i saj për të varfrit dhe jeta e saj në dedikim për mbrojtjen e atyre që më së shumti patën nevojë, duhet të na shërbejë si udhëzim jetët tona.
“Dita e lindjes së nënës së madhe shqiptare, të shenjtës Gonxhe Bojaxhiu është festë që na bashkon por aq sa mundësi reflektimi mbi të ardhmen tonë të trazuar me vlerat që ajo përfaqësonte. Kujdesi i saj për të varfrit, një jetë e çuar për mbrojtjen e atyre që më së shumti patën nevojë, duhet të na shërbejë si udhëzim për jetët tona, kundër varfërisë kishte mobilizuar shumë duke e shndërruar në një mision fisnik sa të vështirë aq edhe përmbushës, por siç thoshte edhe ajo vetë ‘varfëria më e madhe nuk është që të mos kesh çfarë të hash, por të mos jesh i dëshiruar, të mos jesh i dashur nga të tjerët, të mos kesh dikë që kujdeset për ty’”, tha Çeku.
