Beteja e parë për Albulenën ka ndodhur në vitin 1457, në një fushë mes Lezhës dhe Krujës, por me një raund final. Edhe pse në atë betejë Skënderbeun e tradhtoi edhe Hamza Kastrioti, përsëri ia doli të fitonte.
Kjo beteja e dytë e Albin Kurtit, alias “Skënderbeu i ri” siç e quajnë adhuruesit e vet, ka shkuar plot 30 raunde. Është beteja më e gjatë në historinë e politikës shqiptare, e pagëzuar si “Beteja e Albulenës”. Albin Kurti po pret një Hamza Kastrioti nga opozita, por ai ende nuk po vjen.
Por përtej humorit të zi, kjo histori i kaloi të gjithë kufijtë.
35 vjet më parë, në fillim të muajit korrik, deputetët e Kuvendit të Kosovës nuk lejoheshin të mblidheshin për të shpallur Deklaratën Kushtetuese më 2 korrik. Dhe ata u mblodhën para derës së Kuvendit, të gjithë të rrezikuar të vriteshin, dhe ashtu, pa ndonjë protokoll apo procedurë parlamentare, shpallën Deklaratën Kushtetuese që shprehte aspiratën e Kosovës për liri dhe pavarësi nga ish-Jugosllavia, në kushtet e reja që po krijoheshin në Ballkan pas fillimit të shpërbërjes së saj.
35 vjet më vonë, deputetët e Kuvendit të Kosovës nuk mund të konstituojnë dot Parlamentin për shkak të Albulenës. Për Albin Kurtin dhe shumicën e shpallur nga zgjedhjet e fundit, beteja është zhvendosur nga institucioni i Kuvendit tek Albulena.
Nëse në korrik 1990 deputetët ishin gati të vriteshin që të konstituohej Kuvendi, në korrik 2025 janë gati të “vriten” që të mos konstituohet Kuvendi pa Albulenën.
Ky është një deformim historik për një shtet që i ka ende të gjallë ata që ndërtuan me duart e tyre themelet e tij. Shumica e deputetëve të korrikut 1990 janë ende gjallë dhe kushedi sa të fyer ndihen që kanë qenë të gatshëm të sakrifikojnë jetën për të ngritur një Kuvend, ndërsa pasardhësit e tyre sot janë gati të “vrasin” Kuvendin për Albulenën.
Kjo shaka bëhet edhe më e hidhur kur shikon se bota po zhytet në luftëra të përgjakshme mes fuqive të mëdha – ku Lindja e Mesme po përjeton ferrin nga konflikti Izrael-Iran, dhe lufta në Ukrainë ka tre vjet që provon pafuqinë e Perëndimit për të ndalur Rusinë.
Në gjithë këtë histori të trazuar, ku Kosova është ende një histori e papërfunduar shtetformimi, ku aleanca që e çliroi nuk ekziston më, dhe ku vetë SHBA nuk është më e gatshme të ngrejë avionët për Albulenën – kjo shaka e hidhur duhet të marrë fund. Edhe Helena e Trojës të ishte, nuk do luftohej kaq gjatë për të.
Pafuqia e saj për t’u dorëhequr nga ky poshtërim që po i bëhet institucionit të parlamentarizmit, tregon ndër të tjera se nuk kemi të bëjmë me një figurë dinjitoze për të cilën vlen të luftosh, por me një kukull që nuk ka në dorë as dinjitetin e vet. Qoftë dhe për këtë arsye, ajo nuk e meriton të mbajë peng ngritjen e institucioneve të reja të Kosovës pas zgjedhjeve.
Zhbllokimi i Kuvendit dhe nisja e procedurës për qeverinë e re, duke vënë në provë fillimisht shumicën e Albin Kurtit, është urgjente. Gjykata Kushtetuese nuk ka arsye të mendohet deri në fund të verës për t’i dhënë një zgjidhje ligjore kësaj krize nervore të politikës së Kosovës. Ndryshe, ajo do të zgjasë pafund duke vrarë Kosovën.
Kukulla si Albulena nuk vdesin kurrë. Por Kosova mund të mbytet duke i ngelur në dorë kukulla e Albinit. Si ata fëmijët që gjenden mes rrënojave me kukulla në duar.Shkruan: Mero Baze
